In augustus 2019 heb ik, na een hele lange zoektocht met veel teleurstellingen, Meesteres Samantha mogen leren kennen. Ik zal eerlijk toegeven: op dat moment begreep ik, ondanks best een hoop ervaring, helemaal niks van mezelf op BDSM gebied. Dus mijn eerste mailtje aan haar ging vooral over een verlangen naar zachtheid en veiligheid en de verzekering dat het allemaal wel goed zou komen. Ik was gewoon bang. Maar Zij kon me geruststellen. Het zou allemaal goed komen. Gedurende het laatste half jaar is het ook goed gekomen. Vanuit een gevoel van heerlijke warme geborgenheid en rustig aan opbouwen ben ik voor het eerst in mijn leven zo ver dat ik durf toe te geven dat ik masochist ben. Zij mag mij als eerste pijnigen zo hard Ze maar wil en het gevoel dat dan bij me los komt is pure bevrijding. Waar ik voorheen bang was om toe te geven dat ik soms wel een beetje naar pijn verlangde heeft Meesteres Samantha dus inmiddels een vrijbrief om zo ver te gaan als Zij wil. En ik verbijt de pijn met trots en in de wetenschap dat, als ik écht niet meer kan, Zij me ook opvangt en beloont. Dat zij ook een lieve kant heeft waar ik (eerlijk gezegd) als een blok voor gevallen ben. En die lieve kant, die maakt alles weer goed. Méér dan goed zelfs. Voor het eerst in mijn leven krijs ik van plezier en spartel ik van genot.

Heerlijk vind ik het, als ik machteloos en blind in de takels hang en Zij me helemaal gek draait… Tepelklemmen op die ik maar net kan verdragen en me dan heerlijk strelen met nepbont-wantjes die af en toe (geheel per ongeluk-expres uiteraard) die klemmetjes raken… Genieten van Haar nabijheid terwijl Ze met me speelt, Haar lichaam tegen het mijne voelen en Haar stem zachtjes in mijn oor… Haar overduidelijke plezier in wat Ze me “aandoet”, Haar Goddelijk scherpe en behendige nagels overal voelen… Merken hoe voorzichtig en rustig aan Zij mijn anale training heeft opgepakt zodat ik er nu eindelijk heerlijk ontspannen aan kan toegeven…

En dan die laatste sessie een paar weken geleden waarin we mijn grenzen zijn gaan opzoeken van wat ik kan hebben en ik het, ondanks het feit dat ik doodop was, echt jámmer vond dat de pijn en het gespartel voorbij was..

Maar hoe lekker is het dan om na zoiets heerlijk weggestopt te worden in één van mijn heerlijk zachte pakken, en Haar Lieve kant te mogen ervaren…

Meesteres Samantha is voor mij de aller-allerliefste, en juist daarom weet Zij mij verder te drijven dan welke Meesteres dan ook vóór Haar en ik durf het nu zelfs in het openbaar te zeggen: Ik hoop dat wij nog heel veel verder zullen gaan samen en ik kijk ernaar uit om nog eens thuis te komen met striemen die een week later ook nog tonen, en niet alweer weg zijn als ik thuis kom 😉